اصفهان- زاینده‌رود، نبض حیات اصفهان دوباره زیر پل‌های تاریخی جاری شد و صدای پای آب روح تازه‌ای به دیار نصف جهان دمید.
به گزارش خبرنگار مهر، زاینده‌رود این شریان حیاتی فلات مرکزی ایران، پس از روزها انتظار بامداد امروز پنجشنبه ۱۲ تیرماه بار دیگر در قلب شهر اصفهان به رقص درآمد و زیر پل‌های تاریخی جاری شد.
جریان آب که از بامداد سه‌شنبه ۱۰ تیرماه با افزایش خروجی سد زاینده‌رود به سمت اصفهان روانه شده بود، سرانجام امروز به دیار نصف جهان رسید که نویدبخش حیاتی دوباره برای باغات و درختان تشنه و زمین‌های کشاورزی شرق و غرب حوضه این رودخانه است.
احمدرضا صادقی، معاون حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه‌ای اصفهان پیشتر در گفت‌وگو با خبرنگار مهر اعلام کرده بود: با مصوبه کارگروه سازگاری با کم‌آبی، خروجی سد زاینده‌رود از بامداد سه‌شنبه به‌صورت محدود افزایش می‌یابد تا نیاز آبی باغات و درختان غرب و شرق اصفهان تأمین شود.
وی افزود: این رهاسازی آب، علاوه بر توزیع در شبکه‌های آبیاری، برای مدتی محدود طراوت و زندگی را به بستر رودخانه در شهر اصفهان بازمی‌گرداند.
زاینده‌رود، رودی که روزگاری با بیش از ۴۰۰ کیلومتر طول، به‌عنوان رگ حیات منطقه شناخته می‌شد، در دهه‌های اخیر به دلیل برداشت‌های بی‌رویه در بالادست، انتقال آب به خارج از حوضه، افزایش جمعیت و کاهش بارندگی‌ها، به رودی فصلی تبدیل شده است، به طوری که آب رودخانه زاینده رود در ۲ دهه اخیر از سد چم آسمان در شهرستان لنجان واقع در غرب استان تا تالاب بین‌المللی گاوخونی به دفعات خشکانده شده و همین امر توقف متناوب کشت و کار در مناطق مختلف استان و افزایش ریزگردها و کانون‌های گرد و غبار را در پی داشته است.
سد زاینده‌رود، با گنجایش اسمی یک میلیارد و ۲۳۹ میلیون مترمکعب، در ۱۱۰ کیلومتری غرب اصفهان و در شهرستان چادگان قرار دارد. این سد که در سال ۱۳۴۹ به بهره‌برداری رسید، تأمین‌کننده آب آشامیدنی، کشاورزی، صنعت و محیط‌زیست منطقه است.
بنا به گفته معاون حفاظت و بهره برداری شرکت آب منطقه‌ای اصفهان، ذخیره سد زاینده‌رود در زمان بازگشایی آب ۳۷۸ میلیون مترمکعب بوده است.
وزارت کشور هشدار داد: هر کس تعداد خارج از عرف نان بخرد را شناسایی میکنیم.
فروش اقساطی خودرو بعد از ۱۰ سال، میتواند آخرین شانس ایران‌خودرو و سایپا برای داغکردن تنور طرحهای پیشفروش باشد.
جنگ فقط در جغرافیا اتفاق نمی‌افتد، گاهی مرزها را رد می‌کند و مستقیماً به بازار، معیشت و اعتماد عمومی حمله می‌کند. در چنین لحظاتی، اصلاحات دیگر انتخاب نیست، ضرورت است. اما چه اصلاحاتی؟ و با چه بهایی؟
یک کارشناس آموزشی می‌گوید: بسیاری از خانواده‌ها که تا پیش از تعیین شهریه جدید مدارس غیرانتفاعی، فرزند خود را در این مدارس ثبت‌نام می‌کردند تا در یک شرایط بهتر آموزشی درس بخوانند، هم‌اکنون دیگر از پس این شهریه برنمی‌آیند و تنها گزینه‌شان بازگشت به سمت مدارس دولتی بوده است. البته اگر مدارس دولتی کشش این دانش‌آموزان را داشت، ما با گسترش مدارس غیرانتفاعی مواجه نبودیم.
Δ