اصفهان- شاخص هوای کلانشهر اصفهان صبح چهارشنبه ۲۱ خرداد وضعیت نارنجی و ناسالم برای گروههای حساس را نشان میدهد.
به گزارش خبرنگار مهر، شاخص کیفیت هوای کلانشهر اصفهان بر اساس دادههای ۱۳ ایستگاه سنجش فعال در ۲۴ ساعت منتهی به هشت صبح روز چهارشنبه بیست و یکم خرداد با میانگین ۱۲۴ AQI در شرایط ناسالم برای گروههای حساس است.
بر اساس دادههای سامانه برخط کنترل کیفیت هوای سازمان محیطزیست (منطقه اصفهان) شاخص هوای این کلانشهر امروز در ایستگاه خیابانهای رودکی و ۲۵ آبان با عدد ۱۴۵، پارک زمزم ۱۰۳، بزرگراه خرازی و سپاهانشهر ۱۰۸، دانشگاه صنعتی ۱۰۹، رهنان ۱۳۰، خیابان فرشادی ۱۱۳، خیابان فیض ۱۴۰ و ولدان ۱۱۵ AQI وضعیت نارنجی و ناسالم برای گروههای حساس و در ایستگاه کردآباد با عدد ۱۵۱ و خیابان زینبیه ۱۵۲ AQI وضعیت قرمز و ناسالم برای عموم افراد جامعه و در ایستگاه میرزا طاهر با عدد ۶۷ قابل قبول را نشان میدهد.
شاخص کیفی هوا از صفر تا ۵۰ هوای پاک، ۵۱ تا ۱۰۰ هوای سالم، ۱۰۱ تا ۱۵۰ ناسالم برای گروههای حساس، ۱۵۱ تا ۲۰۰ ناسالم برای عموم، ۲۰۱ تا ۳۰۰ بسیار ناسالم و ۳۰۱ تا ۵۰۰ خطرناک است. این شاخص به طور معمول برای پنج آلاینده هوا شامل مونوکسیدکربن (CO) ، اُزن (O۳)، دی اکسید نیتروژن (NO۲)، دی اکسید گوگرد (SO۲) و ذرات معلق زیر ۲.۵ میکرون (PM۲.۵) اندازه گیری و به طور روزانه در ایستگاههای پایش هوا، ثبت میشود. شاخص کیفی هوا ( Air Quality Index ) معیاری است که غلظت ترکیبات مختلف آلاینده موجود در هوا نظیر مونوکسید کربن، دی اکسید گوگرد، ترکیبات نیتروژن دار، اوزون و ذرات معلق ( ذرات کوچکتر از ۱۰ میکرومتر و ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرومتر) را که دارای حدود مجاز متفاوت با واحدهای مختلف است به یک عدد بدون واحد تبدیل میکند و وضعیت آلودگی هوا را نمایش میدهد.
وزارت کشور هشدار داد: هر کس تعداد خارج از عرف نان بخرد را شناسایی میکنیم.
فروش اقساطی خودرو بعد از ۱۰ سال، میتواند آخرین شانس ایرانخودرو و سایپا برای داغکردن تنور طرحهای پیشفروش باشد.
جنگ فقط در جغرافیا اتفاق نمیافتد، گاهی مرزها را رد میکند و مستقیماً به بازار، معیشت و اعتماد عمومی حمله میکند. در چنین لحظاتی، اصلاحات دیگر انتخاب نیست، ضرورت است. اما چه اصلاحاتی؟ و با چه بهایی؟
یک کارشناس آموزشی میگوید: بسیاری از خانوادهها که تا پیش از تعیین شهریه جدید مدارس غیرانتفاعی، فرزند خود را در این مدارس ثبتنام میکردند تا در یک شرایط بهتر آموزشی درس بخوانند، هماکنون دیگر از پس این شهریه برنمیآیند و تنها گزینهشان بازگشت به سمت مدارس دولتی بوده است. البته اگر مدارس دولتی کشش این دانشآموزان را داشت، ما با گسترش مدارس غیرانتفاعی مواجه نبودیم.
Δ