کشور‌هایی که کمترین فعالیت بدنی را دارند؛ جایگاه ایران کجاست؟

اما فعالیت متوسط و شدید چه ویژگی‌هایی دارند؟ یک معیار ساده برای تشخیص این دو، توجه به ضربان قلب و الگوی تنفس است. اگر هنگام انجام فعالیت بتوانید صحبت کنید، اما نتوانید آواز بخوانید (مانند پیاده‌روی یا کوهنوردی)، این فعالیت در گروه فعالیت‌های متوسط قرار می‌گیرد. در مقابل، دویدن و ورزش‌های پرفشار در دسته فعالیت‌های شدید قرار دارند. 

بر اساس تازه‌ترین داده‌های منتشرشده در سال ۲۰۲۴ توسط نشریه لنست گلوبال هلث، کشورهای مختلف بر اساس میزان جمعیتی که به حداقل سطح توصیه‌شده فعالیت بدنی نمی‌رسند، دسته‌بندی شده‌اند. 

رده‌بندی: کشورهایی که دچار کمبود فعالیت بدنی هستند

در صدر این فهرست، دوسوم جمعیت امارات متحده عربی به معیارهای حداقلی فعالیت بدنی دست نمی‌یابند؛ رقمی که بالاترین میزان در میان کشورهای مورد مطالعه به شمار می‌رود. در حقیقت، بخش‌های وسیعی از خاورمیانه، غرب آسیا و جنوب آسیا، در نقشه به رنگ قرمز درآمده‌اند که نشان می‌دهد تقریباً نیمی از جمعیت این مناطق فعالیت بدنی کافی ندارند. 

در مقابل، کشورهای شرق و جنوب شرق آسیا در زمینه فعالیت بدنی وضعیت بهتری دارند. نکته جالب اینجاست که ژاپنکه به طول عمر بالای مردمش شناخته شده است، از نظر میزان ورزش منظم، مطابق با دستورالعمل‌های تعیین‌شده عمل نمی‌کند. با این وجود، ساختار مناسب شهرها برای پیاده‌روی و رژیم غذایی سالم از جمله عواملی هستند که به نفع سلامت عمومی مردم ژاپن عمل می‌کنند. 

از سوی دیگر، بیشتر مردم اروپا و آفریقا حداقل سطح فعالیت بدنی موردنیاز را رعایت می‌کنند. به‌ویژه در منطقه آفریقای سیاه، میزان فعالیت بدنی بسیار بالاست که البته دلایل اقتصادی نیز در این میان مؤثرند؛ چراکه در کشورهای کم‌درآمد، بخش زیادی از مردم در مشاغل کشاورزی معیشتی یا کارهای دستی اشتغال دارند.