پویش”دیده‌بانی درختان خیابان ولی‌عصر” با مشارکت تشکل‌های مردم‌ نهاد

به گزارش روز دوشنبه پیام رسان روز از روابط عمومی حفاظت محیط زیست استان تهران، حسن عباس نژاد در نشست هم‌ اندیشی با تشکل‌ های مردم‌ نهاد با اشاره به اهمیت مشارکت مردمی در حفظ محیط زیست شهری، اظهار داشت: حفاظت از درختان خیابان ولی‌ عصر به‌ عنوان بخشی از میراث طبیعی و فرهنگی شهر تهران، نیازمند همکاری و مشارکت فعالانه شهروندان و تشکل‌ های مردم‌ نهاد است و این پویش گامی مهم به منظور افزایش آگاهی عمومی و جلب مشارکت جامعه در حفظ محیط زیست شهری است.

وی از بازنگری در ساختار کارگروه‌ های محیط زیستی خبر داد و افزود: به منظور تقویت همکاری‌ های بین‌ بخشی و افزایش اثربخشی فعالیت‌ های محیط زیستی، نماینده محیط زیست در هر یک از کارگروه‌ ها حضور خواهد داشت و این اقدام با هدف تسهیل تعامل بیشتر با تشکل‌ های مردم‌ نهاد و استفاده از ظرفیت‌ های آنها در تصمیم‌ گیری‌ های محیط زیستی انجام خواهد شد.

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان تهران تأکید کرد: حفاظت از محیط زیست بدون مشارکت مردم و تشکل‌ های مردم‌ نهاد امکان‌پذیر نیست و ما به حضور و مشارکت فعالانه همه ذی‌ نفعان در این زمینه نیاز داریم تا بتوانیم به اهداف توسعه پایدار و حفظ محیط زیست دست یابیم.

به گزارش پیام رسان روز، خیابان ولیعصر تهران، به عنوان یکی از طولانی‌ترین خیابان‌های خاورمیانه، نه تنها قلب تپنده زندگی شهری پایتخت است، بلکه به واسطه چنارهای سر به فلک کشیده‌اش، جلوه‌ای بی‌نظیر از تلفیق طبیعت و تاریخ را به نمایش می‌گذارد. این درختان که به مرور زمان به شناسنامه‌ای برای این خیابان تبدیل شده‌اند، میراثی زنده‌اند که یادآور هویت تهران در قرن گذشته‌ هستند.

خیابان ولیعصر (که پیش از انقلاب اسلامی به نام خیابان پهلوی شناخته می‌شد)، در دهه ۱۳۱۰ احداث شد و کاشت چنارهای آن از همان ابتدا بخشی از برنامه زیباسازی این خیابان بود. درخت چنار که به واسطه توانایی رشد در خاک‌های سنگین و مقاومت در برابر کم‌آبی انتخابی هوشمندانه بود، به تدریج دو سوی خیابان را به تونلی سبز تبدیل کرد. از شمال به جنوب، از میدان تجریش گرفته تا میدان راه‌آهن، چنارها سایه‌بان همیشگی رهگذران بودند و با هر تغییر فصل، هویتی تازه به این خیابان می‌بخشیدند.

عبدالله مستوفی در اوایل دهه ۱۳۲۰ در کتاب «شرح زندگانی من یا تاریخ اجتماعی واداری دوره قاجاریه» نوشته است: «در زمان رضاشاه در خیابان پهلوی به فاصله هر دو متر، یک چنار و بین هر دو چنار یک بوته گل سرخ کاشتند؛ بنابراین در دو سوی مسیر ۱۸ کیلومتری خیابان مجموعا ۱۸ هزار چنار کاشته شد. البته برخی این تعداد را تا ۲۴ هزار اصله نیز برآورد کرده اند.»

این چنارها در چند دهه گذشته بسیار آسیب دیدند به طوری که تعداد آن‌ها از ۱۸ هزار اصله به حدود ۸ هزار اصله رسید، به اعتقاد کارشناسان عواملی همچون توسعه شهری، تغییر کاربری فضاهای اطراف خیابان، حفاری‌ها برای احداث مترو، ساخت‌وسازهای بی‌رویه و افزایش آلودگی هوا و خاک و کاهش منابع آبی به مرور سلامت درختان را تهدید و در نهایت تعدادی از آنها را خشک کرد.