افراد میانسال در معرض خطر ضربان قلب نامنظم هستند

به گزارش پیام رسان روز به نقل از مدیسن نت، طبق یافته‌های ارائه شده، بزرگسالان ۴۰ تا ۶۵ ساله با سطح آمادگی جسمانی پایین، ۵۲ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات ضربان نامنظم قلب، که به عنوان آریتمی نیز شناخته می‌شود، قرار دارند.

محققان دریافتند که سن نیز در این امر نقش دارد و با افزایش سن، خطر ابتلا به این بیماری در افراد افزایش می‌یابد.

محققان گفتند که این نوع ضربان قلب نامنظم می‌تواند یک علامت هشدار برای بیماری قلبی باشد و نشان می‌دهد که پزشکان باید توجه بیشتری به ریتم قلب بزرگسالان میانسال داشته باشند.

دکتر «آمیت موزس»، محقق ارشد، در یک بیانیه خبری گفت: «این یافته‌ها یادآوری قدرتمندی است که قلب اغلب قبل از فریاد زدن، زمزمه می‌کند.»

وی گفت: «نشانه‌های ظریف، مانند ضربان قلب نامنظم مکرر و آریتمی‌های پیچیده، قبل از بروز علائم، هشدار اولیه‌ای در مورد خطر آینده به ما می‌دهند.»

برای این مطالعه، محققان ۱۱۵۱ بزرگسال سالم ۴۰ تا ۶۵ ساله را که هیچ علامت قلبی یا بیماری ساختاری قلب – بیماری که بر دیواره‌ها، دریچه‌ها و حفره‌های قلب تأثیر می‌گذارد – نداشتند، غربالگری کردند. حدود ۸۸٪ مرد بودند و میانگین سنی آنها ۵۲ سال بود.

تناسب اندام و سلامت قلب شرکت‌کنندگان در طول تست استرس ورزشی تحت نظر قرار گرفت و الکتروکاردیوگرام (ECG) فعالیت الکتریکی قلب آنها ثبت شد.

نتایج نشان داد که حدود یک سوم (۳۲٪) از تاکی‌کاردی فوق بطنی، ضربان سریع و نامنظم در حفره‌های بالایی قلب، رنج می‌بردند.

حدود ۴٪ فیبریلاسیون دهلیزی، ضربان لرزانی که در حفره‌های بالایی قلب رخ می‌دهد، و ۶٪ تاکی‌کاردی بطنی ناپایدار، ضربان قلب سریع و نامنظم در حفره‌های پایینی قلب، داشتند.

خطر ابتلا به یکی از این اختلالات ضربان قلب نامنظم، سالانه ۹٪ برای حفره‌های بالایی قلب (دهلیز) و ۴٪ برای حفره‌های پایینی (بطن‌ها) افزایش می‌یابد. این افزایش قابل توجه از حدود ۵۰ سالگی شروع می‌شود.

موزس گفت: «یافته‌های ما نشان می‌دهد که خطر آریتمی خیلی قبل از سن معمول بازنشستگی شروع به افزایش می‌کند. از اینرو قویاً نیاز به غربالگری بزرگسالان مسن برای آریتمی‌ها، از حدود ۵۰ سالگی، برای مداخله به موقع و بهبود نتایج بلندمدت حمایت می‌شود.»

با این حال، موزس خاطرنشان کرد که برای تأیید این یافته‌ها به تحقیقات بیشتری نیاز است.

وی در پایان گفت: «تحقیقات آینده مورد نیاز خواهد بود تا به ما بگوید که آیا می‌توان با استفاده از تغییرات سبک زندگی، برنامه‌های ورزشی یا درمان‌های دارویی، زودهنگام برای کاهش خطر آریتمی مداخله کرد یا خیر.»