سمعک در مقابله با تنهایی در میان سالمندان مؤثر است

به گزارش پیام رسان روز به نقل از هلث دی نیوز، یک مطالعه جدید می‌گوید که به نظر می‌رسد سمعک روشی مؤثر برای مقابله با اپیدمی تنهایی در میان سالمندان است.

محققان گزارش دادند سالمندانی که سمعک دریافت می‌کنند، دوستان بیشتری نسبت به دیگران که این دستگاه‌ها را دریافت نکرده‌اند، حفظ می‌کنند.

محققان گزارش می‌دهند افرادی که سمعک دریافت می‌کنند، در مقایسه با گروهی که فقط نکاتی در مورد پیری سالم را رعایت می‌کردند، به طور متوسط در طول سه سال یک نفر دیگر را در شبکه اجتماعی خود حفظ می‌کنند.

دکتر «جوزف کورش»، محقق اصلی مشترک و استاد سلامت جمعیت در مرکز سلامت لانگون دانشگاه نیویورک، گفت: «این نتایج از تلاش‌ها برای گنجاندن پوشش سمعک در بیمه درمانی به عنوان وسیله‌ای برای مقابله با اپیدمی انزوای اجتماعی، که به ویژه برای سالمندان خطرناک است، پشتیبانی می‌کند.»

کورش در یک بیانیه خبری افزود: «اطمینان از اینکه افراد می‌توانند با افزایش سن به تعامل با خانواده و دوستان خود ادامه دهند، بخش مهمی از حفظ کیفیت زندگی آنهاست.»

محققان در یادداشت‌های پیش‌زمینه گفتند که بیش از یک چهارم سالمندان می‌گویند که ارتباط کمی با دیگران دارند یا اصلاً ارتباط ندارند و یک سوم آنها احساس تنهایی می‌کنند.

محققان گفتند که تنهایی و کم‌شنوایی همچنین با افسردگی، بیماری‌های قلبی، زوال شناختی و مرگ زودرس مرتبط هستند.

محققان خاطرنشان کردند که دو سوم سالمندان ۷۰ سال به بالا از کم‌شنوایی رنج می‌برند. شنوایی نقش حیاتی در ارتباطات و روابط اجتماعی دارد و افرادی که کم‌شنوا هستند ممکن است برای حفظ روابط خود با مشکل مواجه شوند.

برای این کارآزمایی بالینی، محققان نزدیک به ۱۰۰۰ مرد و زن مبتلا به کم‌شنوایی را در مریلند، کارولینای شمالی، مینه‌سوتا و می‌سی‌سی‌پی پیگیری کردند.

به نیمی از شرکت‌کنندگان ۷۰ تا ۸۴ ساله، سمعک و همچنین جلسات مشاوره و آموزش‌های شخصی‌سازی‌شده توسط یک متخصص شنوایی‌سنجی ارائه شد. در صورت لزوم، ابزارهایی مانند آداپتورهایی که سمعک را به تلویزیون متصل می‌کنند نیز در اختیار آنها قرار گرفت.

این مطالعه می‌گوید به نیمی دیگر در مورد پیری سالم، مانند نکات ورزشی و راهکارهایی برای برقراری ارتباط با ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی، مشاوره داده شد، اما هیچ سمعک یا کمک شنوایی دریافت نکردند.

محققان انزوای اجتماعی شرکت‌کنندگان را با ردیابی میزان گذراندن وقت آنها با دیگران و ارزیابی اندازه و تنوع شبکه‌های اجتماعی آنها اندازه‌گیری کردند.

محققان گفتند که قبل از مطالعه، شرکت‌کنندگان در هر دو گروه به طور مساوی احساس تنهایی می‌کردند.

نتایج نشان می‌دهد که سه سال بعد، نمرات تنهایی در بین افرادی که سمعک دریافت کرده بودند، کمی بهبود یافته بود، اما در بین افرادی که سمعک دریافت نکرده بودند، کمی بدتر شده بود.

کورش گفت: «یافته‌های ما به شواهدی می‌افزاید که کمک به بیماران مسن برای شنیدن بهتر، می‌تواند زندگی اجتماعی آنها را غنی‌تر کرده و سلامت روانی و جسمی آنها را افزایش دهد.»