ناترازی های امروز به دلیل عدم وجود نخبگانی چون کاوه مدنی است؛ مناصب حیاتی را در اختیار چاپلوسان قرار دادیم

بخش‌های مهم  گفت و گو  با  عیسی کلانتری را می‌خوانید:

• در جنگ ۱۲ روزه به‌رغم همه دستاوردهای قابل توجه و اتحاد ملی فراگیری که شکل گرفت، مساله نفوذ نشان داد در ساختار سیاستگذار و تصمیم‌ساز کشور مشکلاتی جدی وجود دارد.
• زمانی که سند چشم‌انداز ۲۰ساله در سال ۸۲ نوشته شد، ایران در بین ۲۳کشور منطقه در جایگاه هفتم قرار داشت و قرار بود طی ۲۰ سال در جایگاه نخست بنشیند. اما پس از ۲۰سال نه تنها رشدی در رنکینگ منطقه‌ای ایران ایجاد نشده، بلکه رتبه هفتم ایران به رتبه هفدهم تنزل پیدا کرده است.
•  توزیع ثروت در ایران همگی به نفع ثروتمندان و به ضرر دهک‌های محروم است. درصد اندکی، بخش قابل توجهی از ثروت کشور را می‌بلعند و اگر اصلاحات لازم برای تغییر ریل مدیریت و حکمرانی صورت نگیرد، اوضاع از این هم بدتر می‌شود. 
• ما به جای استفاده مناسب از نیروهای خلاق و نخبه کشور، ‌آنها را تاراندیم و مناصب حیاتی و سرنوشت‌ساز را در اختیار چاپلوسان و افرادی که منافع شخصی و جناحی‌شان را به منافع ملی ترجیح می‌دهند، قرار دادیم. این افراد ثروت‌های نجومی اندوختند و هیچ کس از آنها نپرسید از کجا آورده‌ای؟
• امروز که سیستم ظاهرا قصد دارد تن به اصلاحات دهد، نشانه خوبی است که باید به استقبال آن رفت. این اصلاحات، تنها راه برون‌رفت از مشکلات موجود است.
• وقتی دایره خودی‌ها به اندازه‌ای تنگ می‌شود که حتی شخصی مانند لاریجانی هم فرصت حضور در ساختار مدیریتی را پیدا نمی‌کند، طبیعی است که نخبگان و شایستگان هم فرصت حضور در عرصه مدیریتی را پیدا می‌کنند.
• عدم وجود نخبگانی مانند کاوه مدنی و کاوه مدنی‌ها ناترازی‌های امروز را شکل داده‌اند. اگر امروز در بخش آب، برق، گاز و…ناترازی و کمبود داریم، به این دلیل است که شایستگان از عرصه مدیریت خارج شده و افراد غیرمتخصص و جناحی جایگزین آنها شده‌اند.
• بزرگ‌ترین ناترازی ایران، ناترازی مدیریتی است. گزینش‌ها، حراست‌ها و استصواب‌ها کاری کرده که کشور از مدیران شایسته خالی شده و افراد غیرمتخصص جایگزین آنها شده‌اند. مدیریت اشتباه با تصمیمات غلط است که ناترازی‌های بنیادین ایجاد می‌کند.